نمیدونم دفعه ی بعد  که این مطلبو میخونم چه حالی دارم و اوضاعم چطوره ولی امیدوارم  کارم به خودکشی یا جنون نکشیده باشه...... تاسف چیز زیبایی نیست و هیچ وقت هم قابل قبول نیست... منم نمیتونم بگم علت شکست من چی بوده ولی همینقدر بگم که خیلی از ادمها فقط زندگی میکنن بدون اینکه معنی اون  رو بفهمن و دلیل زنده موندن و تحمل سختی ها رو بفهمن........ اینجا جای تاسف وجود داره ولی چاره چیه....... این دنیا حتی جامعه ی انسانیش هم حکایتش مثل راز بقاست. زندگی کن و تلاش کن تا نابود نشی. مسخره ست. این همه دوندگی و عذاب فقط برای باقی موندن در دنیایی که هر روز در  بدبختی هاش غوطه وریم.   لعنت به این بخت سیاهی که گرفتارش شدیم. به قول هملت: اف بر این سرنوشت که زاده شده ام برای اصلاح آن.....

چند ماه است که از بند دیو و دد  رها شدم و از منطقه ای به منطقه دیگر اومدم و از این بابت احساس رهایی میکنم و زندگی من در اتاقی  در زیرزمینی نمور و تاریک و کوچک در گوشه  ای دور اقتاده از جهان همچنان میگذرد بدون اینکه کسی به من سر بزند یا از من خبر بگیرد  ..... تنها و افسرده در باغ پاییزی تنهایی خود قدم میزنم و برگهای احساس و اندیشه ام را می بینم که چگونه در اثر وزش باد اندوه میریزند...... غم پایانی ندارد . ما زاده شده ایم برای اینکه درد بکشیم. این است عقوبت تلخ بشر  که ناخواسته در دنیایی پر از ناملایمات سرگردان شده.....

بگذریم..... من میترسم استرس و ترس و سرگردانی و سردرگمی های فکری نهایتا روی من اثر منفی بذاره و باعث بشه دچار بحران روحی همیشگی بشم و ذهنم وارد فضایی بشه که دیگه نتونم ازش بیرون بیام .......از این میترسم که دچار شکست مغزی بشم.......... قلبم که مدتها پیش شکست..... افسوس  که حتی خدا هم دیگر به من نمینگرد چون  دیگر از بندگان او نیستم ...... نمیتوانم به او دروغ بگویم  من انسانی فانی و محدود ولی سبکسر و گمراهم....... کسی میتواند انسان را از این اوضاع خفت بار بیرون بکشد؟

بی گمان هیچ کس......... هیچ کس در این نزدیکی نیست.......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: